Korkmayın! Yenilenmekten, bilmediğiniz yollara girmekten, doğadan, gün doğumundan, gün batımından… Korkmayın, akışın getirdiklerinden! Hep ziyaret ettiğiniz bir blog bir gün bir uyanıp bakmışsınız bambaşka olmuş! Kabuslar gerçek oldu=)
Hepimizin yaptığı herşeyin amacı mükemmel olmak değil mi?
Düşünmek yetmiyor bazen, belki çoğu zaman!
Aşk; neden, niçin, nasıl sorgulamaz? Sorgulatmaz! Aklın olduğu hiçbir yeti yoktur aşkta!
Bak hava fısıldıyor ayrılık zamanını, Gökyüzünün yanaklarından süzülüyor damlalar, Geldi çattı o an işte, Ben gidiyorum çocuk…
Sen beni hatırlarsın, Hani bir yaz günü, Gün batımında bir deniz kenarında, Güneş usulca inerken, gün uğurlanırken, Hava mavi ve turuncunun tonlarından bir demet sunarken, Dalgalar dinmiş, deniz çarşaf gibi olmuşken, Hafifçe şımarık küçük dalgalar kıyıya vururken, Tatlı bir meltem…
Aşık olduğu zaman insanın neresi düzgün çalışır ki, Aşık olana hayat bir nevi bitkisel hayat, Belki de fotosentezli solunum… Kalbim ağır geliyor Gözyaşlarım birikmiş Ağlayamıyorum… Dilim dönmüyor Kelimeler tükenmiş Anlatamıyorum… Kalbim aklımı yenmiş, İşlevini kaybetmiş, Düşünemiyorum… Ya sen değilsen korkusu…
Kapıları kitlemiş, Anahtarları bulamayacağım bir kenara atmıştım, bir daha açmayayım diye… ”Ne çıkacak” tım , “Ne de biri girecek!” ti… Senelerce kendi kendime var olmaya alışmışken, Kimsenin ne dediği hiç umrumda değilken, Kendi kendime yetebilirken, Senelerce “böyle mutluyum” diye geçinirken,…
Çok değişik bir şey yapmana gerek yok ki, Zor değilim, imkansız da değilim, Kendini beğenmiş ukala hiç değilim! Olması gerektiği gibiyim; Gururlu, başı dik, Herkese gönlü kaymayan, Kaydığında da incinmek istemediği için, İçine kapanan biriyim… Her kadın gibi… Ama sen…
Özel fırsatlardan ve yeni içeriklerden ilk siz haberdar olun!
E-Posta adresiniz:
Adınız
