Korkmayın! Yenilenmekten, bilmediğiniz yollara girmekten, doğadan, gün doğumundan, gün batımından… Korkmayın, akışın getirdiklerinden! Hep ziyaret ettiğiniz bir blog bir gün bir uyanıp bakmışsınız bambaşka olmuş! Kabuslar gerçek oldu=)
Son zamanlarda belki son bir senedir en çok aklımı kurcalayan soru!
Hepimizin yaptığı herşeyin amacı mükemmel olmak değil mi?
Düşünmek yetmiyor bazen, belki çoğu zaman!
Bak hava fısıldıyor ayrılık zamanını, Gökyüzünün yanaklarından süzülüyor damlalar, Geldi çattı o an işte, Ben gidiyorum çocuk…
Sen beni hatırlarsın, Hani bir yaz günü, Gün batımında bir deniz kenarında, Güneş usulca inerken, gün uğurlanırken, Hava mavi ve turuncunun tonlarından bir demet sunarken, Dalgalar dinmiş, deniz çarşaf gibi olmuşken, Hafifçe şımarık küçük dalgalar kıyıya vururken, Tatlı bir meltem…
Sen hiç tanımadığın birini özledin mi? Hiç bilmem sesini, Gülüşünü, Kokunu, Duymadım! Hiç bilmem tenini, Dudaklarını, Ellerini, Dokunmadım! Ama tanıyorum seni ben, Yanındakilerden daha fazla, O bilinçli her nefesini senin yanında alandan, Gözlerini açtığında ilk seni görenden, Her gece fütursuzca…
Çok değişik bir şey yapmana gerek yok ki, Zor değilim, imkansız da değilim, Kendini beğenmiş ukala hiç değilim! Olması gerektiği gibiyim; Gururlu, başı dik, Herkese gönlü kaymayan, Kaydığında da incinmek istemediği için, İçine kapanan biriyim… Her kadın gibi… Ama sen…
Özel fırsatlardan ve yeni içeriklerden ilk siz haberdar olun!
E-Posta adresiniz:
Adınız
