Korkmayın! Yenilenmekten, bilmediğiniz yollara girmekten, doğadan, gün doğumundan, gün batımından… Korkmayın, akışın getirdiklerinden! Hep ziyaret ettiğiniz bir blog bir gün bir uyanıp bakmışsınız bambaşka olmuş! Kabuslar gerçek oldu=)
Son zamanlarda belki son bir senedir en çok aklımı kurcalayan soru!
Hepimizin yaptığı herşeyin amacı mükemmel olmak değil mi?
Düşünmek yetmiyor bazen, belki çoğu zaman!
Aslında her tepkimizin altındaki esas soru bu değil midir?
Tam da hafta sonu dertleştiğim bir mevzu üzerine EkşiSözlük’te okuduğum bu yazı, beni yazmaya teşvik etti!
Bak hava fısıldıyor ayrılık zamanını, Gökyüzünün yanaklarından süzülüyor damlalar, Geldi çattı o an işte, Ben gidiyorum çocuk…
Sen beni hatırlarsın, Hani bir yaz günü, Gün batımında bir deniz kenarında, Güneş usulca inerken, gün uğurlanırken, Hava mavi ve turuncunun tonlarından bir demet sunarken, Dalgalar dinmiş, deniz çarşaf gibi olmuşken, Hafifçe şımarık küçük dalgalar kıyıya vururken, Tatlı bir meltem…
Eskiden çok sorgulardım kime kızmalı diye.Her daim, her olaydan sonra çevremdekilerle birlikte aldım beni ortamıza, en ağır şekilde azarladım.
Aşık olduğu zaman insanın neresi düzgün çalışır ki, Aşık olana hayat bir nevi bitkisel hayat, Belki de fotosentezli solunum… Kalbim ağır geliyor Gözyaşlarım birikmiş Ağlayamıyorum… Dilim dönmüyor Kelimeler tükenmiş Anlatamıyorum… Kalbim aklımı yenmiş, İşlevini kaybetmiş, Düşünemiyorum… Ya sen değilsen korkusu…
Özel fırsatlardan ve yeni içeriklerden ilk siz haberdar olun!
E-Posta adresiniz:
Adınız
