İYİKİ DOĞMUŞSUN HİÇ GİTMEYEN ADAM!

Sen hiç gidemezsin ki!
Gidebilir misin hayat verdiğinin birinin kalbinden, hayatından, anılarından…

Her sene hem bizi madden bırakıp gittiğin gün, hem de bu hayata ilk geldiğin gün yazarım sana. Kağıtlar bilir, kalemler bilir, bazen beni okuyanlar bilir ama bir tek O ve sen daha çok bilirsiniz her satırımı…

Az çok beni okuyanlar da tanıdı seni babam. Anlattım seni onlara, hatalarınla, en güzelinle… Kısacası herşeyinle neredeyse yedi senedir anlatıyorum buradan babam.

Bu doğum gününde sana yine armağanım satırlarım. Yazmayı öğrendiğim ilk gün olduğu gibi. Ben yine sana kalbimden dökülenleri armağan ediyorum. Hani odana kapanıp, gözlerin kıpkırmızı çıktığın günlerdeki gibi.

İyiki doğmuşsun çünkü bana baban gibi eşi benzeri bulunmaz bir adamı tanıma fırsatı verdin.
İyiki doğmuşsun çünkü bana sevdiğin kadın gibi sabrı sevgisi kadar sonsuz anneme emanet etmişsin.
İyiki doğmuşsun çünkü bana herkesten en güzeli alan iki kardeş armağan etmişsin.
İyiki doğmuşsun çünkü bana hiç yılmamayı yaşayarak öğretmişsin.
İyiki doğmuşsun çünkü bana hep hayal kurmayı öğretmişsin.
İyiki doğmuşsun çünkü bana sana karşı bile olsa fikrimi savunmayı öğretmişsin.
İyiki doğmuşsun çünkü bu dünyada yüreği kocaman ve duruşu ile güven veren erkeklerin olduğunu göstermişsin.
İyiki doğmuşsun çünkü bana bunları yazabileceğim imkanlar sunmuşsun…

Gidemezsin, sen hiç gitmedin çünkü bu yazdığım ellerde sen var biraz,
Gidemezsin çünkü o koltukta hala o gitmeden önceki halin var,
Gidemezsin çünkü gözlerimi kapattığımda burnuma gelen parfümün her yerde hala,
Gidemezsin çünkü sinirimde biraz sen var,
Gidemezsin çünkü adaletimde sen var,
Gidemezsin çünkü elimi tutan sevdiğin kadının gözlerinde sen var,
Gidemezsin çünkü oğlunun gözlerinde seninki gibi ışık var,
Gidemezsin çünkü en son bıraktığın mirasın en küçüğünün kalbinde senin gibi merhamet ve saflık var,
Gidemezsin çünkü seninle dinlediğim her melodide sensizken bile sen var,
Gidemezsin çünkü en sevdiğim yemekte bile sen var,
Gidemezsin çünkü muzurluğumda da sen var,
Gidemezsin çünkü azmimde de sen var…
Gidemezsin çünkü her anımda sensizken bile senden bir parça var!

Gitmedin biliyorum çünkü sanki gözlerimi kapatıp karar vermeye çalıştığımda bir ses fısıldıyor. İşte o ses senin sesin biliyorum. Çünkü bana bıraktın hayallerini, düşlerini ve düşüncelerini.

Gitmedin biliyorum çünkü ben kahkahalarla gülerken kahkahamda, neşemde sen var.

Gitmedin biliyorum çünkü o tartışma programlarında avazım çıktığı kadar bağırırken aslında bağıran sensin.

Gitmedin biliyorum çünkü seçtiğim yemekte bile sen varsın.

Gitmedin biliyorum çünkü arada bir zaman perisi ziyaret ediyor beni…

Sen hiç gidemezsin ki!
Gidebilir misin hayata gelmesine sebep olduğun birinin kalbinden, hayatından, anılarından…

Bir insanı çok seven birinin bir anda gitmesi zor bir şeymiş Babam,
Bu defa herkes okusun istedim açık açık. Bu defa söylemek istedim. Belki vardır içinizde böyle hisseden. Belki kelimelere dökemeyen vardır.

Ben o yanımdayken bile mektuplar yazardım. Hep yazdım ben ona. Doğum günlerinde, küslüklerimizde… Ben ona hep kelimelerimi armağan ettim. Bu sene de armağanım aynı.

Ondan sonra ben bana bıraktıklarını eşleştirmeye, ortada öylece bıraktığı hayallerini, hayallerimizi toparlamaya başladım.

Son satırlara geliyorum babam,

Özlüyormuş insan tabii.
Çok özlüyormuş.
Ben en çok beni sevmeni özledim.

Sen beni öyle bir sevdin ki,
Öyle bir sarıldın ki bana, öyle içten, öyle sevgi dolu… 

Koklayarak öperdin ya,
Bu sene en çok bunu özlediğimi anladım.

Çünkü babanın seni sevmesi, sana sevgisini sadece bir bakışı,o güven kokan kollarının arasına alarak seni sarması çok başkaymış. İnsan varken anlamıyormuş. Sanki hep sarılacakmış ve herşey geçecekmiş sanarmış.

Bazen istiyorum ki,
Sadece bir an sar beni,
Derdim olduğunda sadece sarıl bana…
Birşey deme ama sarıl…

O olmuyor ya,
İşte o zaman gitti işte diyorum,
Ama sonra gözlerimi kapıyorum,
Sanki sen sarılıyormuşsun gibi güvende hissediyorum…

İşte ben en çok onu özledim…

Fotoğraflarına bakamıyorum mesela!
Bakamadığımı, bakmak istemediğimi farkettim. Kalbim acıyor çünkü! Fotoğrafına bakınca daha çok özlediğimi hissediyorum. Kalbime sanki bıçak batıyor. Gözyaşlarım yanaklarımı yakıyor. Her yerim acıyor.

Biliyorum bir daha kimse sen gibi sarılmayacak.
Bulamıyorum kimseyi babam sen gibi güven kokan, sen gibi sarılacak kimse yok.
Olmayacak mı babam?
Ben onu bunu değil, baktığım sevmek istediğim her adamda aslında seni arıyorum. Senin gibi sarılacak, senin gibi saracak, bana senin baktığın sevgiyle bakacak, sen gibi güven verecek birini arıyorum.

Evet dediğin gibi olacak sanırım. Ben kızımı kimselere vermem, veremem derdin. O vakit o kimseler bunu duymuş sanırım babam=) Korkudan kimse gelemiyor hiç merak etme, kızın bıraktığın gibi. Asayiş berkemal, cimcimen, minik kuşun güvende babam…

Diğerleri mi onlarda iyiler babam. Ama sen ilk göz ağrısı olduğum için beni daha çok merak edersin diye kendi adıma yazdıydım. Biz de durum aynı, seni her an daha da çok özlüyoruz, tek gerçeğimiz bu… Açtırtma konuyu yeniden… Herşey geçiyor da o geçmiyor babam…

İyiki doğmuşsun hiç gitmeyen adam!

İyiki doğdun İbyayim…

P.S: Evet, sözde gitmeseydi bugün 56 yaşında olacaktı benim babam. Ama o hep gönlümüzde genç, hep dinamik, hep canlı, hep heyecanlı hep 48 yaşında…