ANA SAYFA2014Mayıs6ALIP BAŞIMI KAÇASIM VAR! TUTMAYIN! Düşünce Defteri ALIP BAŞIMI KAÇASIM VAR! TUTMAYIN! Şu içimdeki karmaşanın bir an önce son bulmasını istiyorum artık! Bir adım atıyorum, ilerlediğimi düşünüp geri bakıyorum, daha da geri gitmişim. Bir arpa boyu yol alamıyorum. Bir gram ilerleyemiyorum. Sıkılıyorum… Herşeyi arkamda bırakıp, hiçbir vicdan yükümlülüğü olmadan kaçmak istiyorum. Yapamıyorum. Bırakamıyorum. Sıkıldım. Hem de çok! Bırakmak istiyorum sevdiğim, sevmediğim kim varsa, çünkü artık kim seviyor, kim sevmiyor, kim sayıyor, kim saymıyor, kim değer veriyor, kim vermiyor anlayamıyorum. İçimde hep bir anlamsız huzursuzluk var. Gözlerimde sahte bir mutluluk, kimse birşey anlamasın diye. Kimse güçsüz düştü demesin diye. Tavrım bile değişti. Öfkem arttı. Sabrım tükendi. En ufak birşey de bile kafam atıyor, yakıp yıkmak istiyorum herşeyi. İç huzur, sevgi, saygı hiçbirşey kalmadı bende. Belki yaşadığım yıllar, yaşadıklarım beni bu noktaya getirdi, bilmiyorum. Ama sabrım kalmadı artık. Hiçbirşeye karşı! Sonra düşündüm. Neden böyle olduğumu sorguladım. Çünkü ben hep “-miş” gibi yapmışım. Hep mutluy-muşum, aşık-mışım, huzurluy-muşum gibi yapmışım. Sahte duygular birikmiş, söyleyemediklerim birikmiş, bir dağ olmuş beni aşmış. Eskiden bahar geldiğinde, içim kıpır kıpır olurdu, eve girmek istemezdim. Eskiden sonsuz hayaller kurardım gerçek olmayacağını bile bile. Eskiden aşık olabilirdim ben. Koşulsuz da olsa sevebilirdim. Sanırım tükendim! O tükenmişlik sendromu böyle birşeyse, yakalandım. Modern zaman “belanı mı arıyorsun?” rahatsızlığı beni de buldu. Beni de yakaladı, kapanına kıstırdı. Yoksa tükenmedim de, büyüdüm mü? Yoksa artık yüzlerce hayalimi gerçekleştiremeyeceğimi mi anladım? Yoksa anlamsız insanlar mı çoğaldı? Yoksa görgüsüz, hadsiz insanlar mı arttı? Yoksa gerçekler ağır mı bastı? Belki de hepsi! İnanın bilmiyorum! Ne içimden yazmak geliyor, ne kolumu kıpırdatmak… Ne konsantre olabiliyorum, ne odaklanabiliyorum! Sıkıldım! Ondandır alıp başımı gitmek istemem. Bencilce değil! Çünkü biliyorum, ben iyi olmazsam, çevremdeki kimse iyi olmaz. Kimseye faydam dokunmaz. Belki de tek ihtiyacım olan, aşk! Belki… P.S: Dün Hıdırıllez ile ilgili güzel güzel şeyler yazıp, bugün böyle olmama 100 puan verin gitsin. Bir anda işte benim hayatımda herşey, bir anda kafam atar. Sebepsiz yere kurulurum, bilenler bilmeyenlere anlatsın=) Müge… @mugztheblogger 2007 senesinde Ayazağa Işık Lisesi ve ardından 2011 senesinde İstanbul Bilgi Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümü mezunu olan Mugz yarışmaya, yazmayı çok sevme kontenjanından katılıyor. MugzTheBlogger; hayat, aşk, kariyer ve daha birçok konuda yazıları ile sizinle buluşuyor. Yazıyı Paylaş Önceki YazıBU AKŞAM DİLEK GECESİ! Sonraki YazıO KÖTÜ BİRİ DEĞİL, SADECE SENİ KENDİNDEN ÇOK SEVİYOR! 6 Mayıs 2014
ALIP BAŞIMI KAÇASIM VAR! TUTMAYIN!