ZOR OLUCAKSIN, ZOR! ÇOK UYUMLUSUN!

Tabii etrafımızdaki herkes teker teker evlenmeye başlayınca, doğal olarak bende düşünmeye başladım. Halimi, geleceğimi ve günden güne meçhule sürüklenen ilişki durumumu.

“Sonra düşündüm, ben bunları neden yaşıyorum? Neden başarılı olamıyorum?” diye.

Bundan yaklaşık birkaç ay önce, çok yakın karşı cins arkadaşlarımdan biri olan, Umut’la bir sorunumla ilgili konuşurken söyledikleri aklıma geldi.

“Normal abi, çok uyumlusun!” dedi. Önce anlayamadım. Yani uyumlu olmanın neresi tuhaf olabilirdi ki? Düz ve normal olmanın nesi tuhaftı?
“Yani, biraz zor olucaksın, herşeye evet, tamam demeyeceksin. Yokuşa sürüceksin. Kimse uyumlu birini istemez ki. Sen çok uyumlusun herşeye tamam. Değil abi. Tamam değil” dedi.
Sonra yine düşündüm, neresi yanlıştı ki, hayatını zorlaştıracak insanları neden sever biri? Bana çok enteresan gelmişti açıkçası.

Hayatımın her döneminde, karşımdaki insanlara önce gerçekten böyle olduğumu, söylediklerimin altında bir anlam yatmadığını, gerçekten zor olmadığımı anlatmakla başladım maalesef işe. Çünkü herkes kabullenmişti kolay insan olmayacağını, her söylenenin altında bir bit yeniği aranması gerektiğini.

Hayır öyle değildim. Neden bunu kanıtlamak zorundaydım ki?
Evet aslında dışarıdan bakıldığında gayet saçma bir durum olan uyumluluk aslında psikolojik olarak ilişki konusunda çok sıkıcı. Zıt kutuplar, zor olan, kaçan kovalanan teorileri var aşkta, sevgide ve ilişkide. Ben ilişkilerin altın kuralını lekeliyordum. İlk zamanlar oyun zannedenler aslında normal olduğumu anladığında olayın büyüsü bozuluyor ve doğal olarak soğuyorlardı benden. Bu taraftan bakınca, olayın aslını anladım. Evet, kimse normal birine karşı bir çekim hissetmezdi. Hep bir gizem olmalıydı.

Çünkü aşkta biraz bu değil mi? Aşkta biraz karşındakini çözmeye çalıştıkça daha çok aşık olmak bağlanmak değil mi? Evet! Tam olarakta böyle.

Sonuca gelince evet, problemimi çözdüm fakat hala bu konuda ne yapacağımı bilmiyorum.