Ben iyi değilim…

İnanmıyorum, kimseye değil, önce kendime…

İnsan başkasına güvenebilmek için önce kendine güvenmeli,
İnsan başkasına inanmak için önce kendine inanmalı,
Ama ben kendime iyi değilim ki…

Teoride çok güzel şeyler hayal ediyorum. “Şöyle olsa, böyle olsa” derken tüm günlerimi tüketiyorum. Her sabah, bugün farklı olacağım diye kalkıyorum. Olmuyor!

Hayal etmek, başarmanın yarısı ise, bir diğer yarısı da harekete geçmek. İkinci aşamayı hala anlatamadım kendime.

O an mutlu olmak için kendime yalanlar söylüyorum ve bunlara da hayal diyorum!

Uzun zamandır iç hesaplaşma yaşıyorum. Herkesten çok kendimi eleştiriyor, kendime kızıyorum.

Ben önce kendime yalan söylüyorum, başkası nasıl söylemesin ki, başkasından nasıl dürüst olmasını bekliyorum ki…

Nasıl davranılmasını bekliyorsan, kendine de öyle davranmalısın. Benim kendime bile itiraf edemediğim hayallerim, düşüncelerim var.

Hani diyoruz ya, nasıl yüzleri kızarmadan, gözünün içine baka baka yalan söylüyorlar. Ben her aynaya baktığımda kendimi bambaşka yalanlarla avutuyorum.

Bunun nedeni ne diye çok düşündüm. Mesela mutsuzken, çok mutlu, güçsüzken çok güçlü gözükmeye çalışıyorum. İçimde kopan fırtınalara aldırmadan. Yaranın üstüne merhem basmak artık adetten. Hiç çözmeye çalışmıyorum, irdelemiyorum, susuyorum, susturuyorum, içimden gelen sesi.

Haykırmak istediklerim var, öpmek, sarılmak, kızmak istediklerim var. Ama yapamam çünkü ben aslında önce kendimi yola getirmek için uğraşmıyorum. Korkumun nedeni bu. Bir ben miyim akıllı? Kızacak, haykıracaklarım, öpeceklerim ve sarılacaklarım önce demezler mi “Sen önce kendinle barış, kendini dinle, kendine kız, kendine sarıl” derler. Çokta haklılar.

Hani kendine yapılmasını istemediğin şeyi başkasına yapma derler ya çok haklılar. Yaptıkların bir gün dönüp dolaşıp bir yerden yakana yapışıp, gün gibi aydınlanıyor tam karşına dikiliyor. Haksızım, hatalıyım…

O yüzden iyi değilim ben, önce kendime…

İşte bu yüzden böyle olduk. Yalan söylerken yüzümüz kızarmıyor, çünkü biz en büyük yalanları kendimize söylüyoruz hiç umursamadan. Kimseye güvenemiyoruz çünkü önce kendimize güvenmiyoruz. Hani hep derler ya insan nasılsa başkalarını da öyle görür diye. Ne kadar doğru geliyor şimdi.